رزین ها مواد چسبناکی هستند که باعث چسبیدن مواد مرکب به هم می شوند و تشکیل فیلم مرکب را می دهند. رزین همچنین باعث چسبیدن مرکب به بستر چاپ می شود. آنها باعث افزایش براقیت، پایداری در مقابل گرما، موادشیمیایی و آب می شوند. در هر مرکب معمولا بیشتر از یک نوع رزین استفاده میشود که از مهمترین آنها می توان به اکریلیک ها، الکیدها، کتونها، اکسپوسیدها، فنولیکها و رزین های ساینده اشاره کرد.

حلال ها برای رقیق نگه داشتن مرکب بر روی پلیت یا سیلندر چاپ، تا زمان انتقال بر روی بستر چاپ، در ترکیب مرکب به کار می روند. بعد از انتقال مرکب بر روی کاغذ، حلال باید از ترکیب مرکب جدا شود تا امکان خشک شدن و چسبیدن مرکب بر روی کاغذ فراهم شود. مرکب برخی از فرایندهای چاپ مانند فلکسو و گراور، نیاز به نوعی حلال دارد که بتواند بعد از انتقال بر روی بستر چاپ، به سرعت تبخیر شود. اتیل استات، ایزوپروپانول و باتوکستانول از حلال های مورد استفاده در مرکب ها هستند. در مرکب چاپ افست و لیتوگرافی، از حلال های هیدروکربنی با نقطه جوش بالا( ۲۶۰-۳۲۰ درجه سلسیوس) استفاده می شود زیرا لازم است که این نوع مرکب ها دارای ویسکوزیته بالا و خاصیت آب گریزی باشند.

افزودنی ها برای ایجاد خواص نهایی مرکب، به ترکیب آن اضافه می شوند؛ مثلا نرم کننده ها به فیلم مرکب ویژگی انعطاف پذیری و نرمی می بخشند. دیبوتی فتالات یکی از نرم کننده های پرکاربرد در مرکب ها است. . واکس ها، برای افزایش مقاومت به ساییدگی به مرکب اضافه می شوند. ضمنا در ساختمان مرکب هایی که به وسیله حرارت برگردان می شوند، درصد زیادی واکس وجود دارد. با اضافه کردن مقدار کمی واکس به فرمول مرکب، از چسبندگی آن کاسته می شود. و خشک کننده ها در تسریع خشک شدن مرکب بسیار موثر هستند. خشک کن ها را به عنوان کاتالیزور جهت بالابردن خاصیت خشک شوندگی روغن هایی که در ساختمان مرکب های افست و لترپرس مصرف دارند به کار می برند. در حضور این مواد شیمیایی مراحل اکسیداسیون و تشکیل فیلم خشک و تبدیل آن به یک فیلم سخت، به جای ۴ ساعت در مدت زمان کوتاهی انجام می گیرد. نمکها، صابونها و کبالت از مهمترین خشک کننده های مرکب ها به شمار می روند. لیت سازها، به افزایش ویسکوزیته مرکب کمک می کنند (مانند کی لیت آلومینیوم) .یا باعث افزایش خاصیت چسبندگی مرکب می شوند (مانند کی لیت تیتانیوم)

آنتی اکسیدان ها، از طریق آزاد کردن رادیکال آزاد در هنگام پلیمر شدن مرکب، فرایند اکسید شدن آن را به تعویق می اندازند. آنها با رادیکال های آزاد تولید شده در ساختمان مرکب چاپ، ترکیب می شوند و از اکسیداسیون خود به خودی مرکب، جلوگیری می کنند. اکسیداسیون خود به خود، در مرکب هایی که در فرمول آنها کاتالیزورهای خشک کن به کار رفته است، صورت می گیرد و موجب می شود که مرکب داخل قوطی یا روی نوردها بی موقع خشک شود و ایجاد فیلم جامد مرکب کند. به همین دلیل به مرکب آنتی اکسیدان یا ضد رویه اضافه می شود. فعال کننده های سطحی، در خیساندن پیگمنت مرکب و بستر چاپی موثر هستند و به تثبیت پیگمنت ها بر روی بستر چاپی کمک می کنند. آنها به وسیله سطوح جذب یا پخش می شوند، بنابراین نیروی کشش سطحی را کاهش می دهند. صابونها و دترجنت ها در سیستم های «آب» چنین خواصی از خود نشان میدهند. قلیاها، در تنظیم مقدار ویسکوزیته رزین در مرکب های پایه آبی به کار می روند. مونو اتانولامین از مهمترین قلیاهای کاربردی است.

ضد کف ها، در کاهش تنش سطحی مرکب های پایه آبی بسیار موثر هستند و از کف کردن آنها جلوگیری می کنند. امولسیونهای هیدروکربنی از مهمترین ضدکف ها هستند. تنظیم کننده های PH آفت کش ها و ضد باکتری ها نیز از دیگر افزودنی های مهم مرکب ها به شمار می روند.